Ons Tonga avontuur zit er helaas al weer op. We zijn nogal druk geweest met eilandhoppen en andere leuke dingen doen in Vava’u en Ha’apai, 2 eilandengroepen ten noorden van het hoofdeiland Tongatapu.
Voor de lange afstanden hebben we steeds de optie ‘vliegen’ gekozen, bang om nog meer interieur van boten te vervuilen met braaksel (aj…dat ging echt per ongeluk).
Vava’u was onze eerste stop. Wij werden hier verrast door het grote aantal palangi (witten), dat zich in de hoofdstad Neiafu heeft gevestigd. Dit stadje is een grote verzamelplaats voor yachties die vanuit alle windstreken naar Tonga komen omdat het hier verbluffend mooi zeilen is, en die vervolgens weer de oversteek naar andere landen maken. In het cycloon seizoen, dat hier net is aangebroken, moeten de yachties van de verzekering echter weer maken dat ze wegkomen, met het gevolg dat Vava’u langzamerhand leegloopt (en trouwens ook op slot gaat).
Wij hebben onze toevlucht gezocht op het piepkleine en schitterende eilandje Mala, dat wij, dankzij het laagseizoen, 1 week lang helemaal voor onszelf hadden. Hier hebben we ons verdiept in het spel Backgammon, en in het verjagen van ratten. We zaten in een knus bungalowtje op palen, met een fraai uitzicht op andere eilandjes en de heldere turquoise zee.
Te mooi om waar te wezen, dachten we. En daar kwam inderdaad ’t addertje onder het gras in de vorm van een dikke rat onder het bed, welke het had gemunt op onze zeep en de sigaretten van Roel. Het beest kwam deze attributen ’s nachts ophalen, met het gevolg dat Charlotte de hele nacht rechtop in bed zat en Roel juist ondersteboven lag, met een stok om het vieze beest te verjagen.
Naast ratten, de varkens die overal in Tonga vrij rond lopen (ze planten zich in hetzelfde tempo als de ratten voort), en de zwermen muggen die je tijdens de schemer lek komen prikken, hebben we ook nader kennisgemaakt met de bultrug walvissen. En dat was, kunnen we wel stellen, werkelijk een van de indrukwekkendste dingen die wij tot nu toe in onze leventjes hebben meegemaakt.
Waar de pogingen in ‘Eua 3 keer waren mislukt, besloten we in Vava’u nog 1 keer mee te gaan op een ‘whale watching’ trip. Zodra de walvis gespot was door de Tongaanse schipper, gingen we met maximaal vier man klaarzitten op het platformpje van de boot, waarna we op commando (go-go-go) zo snel mogelijk, achter de gids aan, naar de walvissen zwommen. De ontmoetingen met deze enorme en vriendelijke beesten waren echt spectaculair. Het is niet goed na te vertellen hoe het voelt als een 14 meter lange moeder met haar 6 meter lange jong vanuit de diepte naar boven komen zwemmen, en dan, 2 meter van je vandaan, minuten lang door het water tollen en dansen (de baby deed zelfs de gids na) en vervolgens hun jumps away maken.
(courtesy of Koro Sun diving, Savusavu, Fiji)
Een van de ontmoetingen werd echt ‘up close and personal’ toen een baby-walvis erg dicht bij Charlotte kwam zwemmen (<1 m), vervolgens gelukkig weer wegdraaide, maar haar daarbij in het gezicht sloeg met het klappen van de staart.
Naast deze geweldige belevenis hebben we gedoken, gesnorkeld en gekayakt, wat een pret is dat! Fantastisch om boven het kleurrijke koraal en talloze tropische vissen te zweven, en naar onbewoonde eilandjes te peddelen, om er te snorkelen en natuurlijk koekjes te eten. Op verschillende van deze eilandjes komen veel flying foxes (vleermuizen) voor. Volgens Samoaanse overlevering hadden de Tonganen vroeger een belangrijke vrouw van de Samoanen gekidnapt en hadden haar in de fik gestoken. Duizenden flying foxes zijn toen naar Tonga gevlogen om het vuur uit te pissen, en zijn hierna niet meer weggegaan.
Toen naar Ha’apai…de reisgids noemt dit ‘really away from it all’. Dat kunnen we inderdaad bevestigen, want er is in de hele eilandengroep een half café te vinden, waar de locals om 9.00 ’s ochtends al aan het bier zitten. Verder is er eigenlijk niet veel meer te doen dan te genieten van de verbluffend mooie eilanden met verlaten witte verlaten stranden, en de adembenemende onderwaterwereld. We hebben de eerste paar dagen op het eiland Uolefa doorgebracht in een klein hutje op het strand.
Op dit eiland is geen stroom en geen stromend water te vinden dus het was even ‘back to basic’, maar je hebt hier niets meer nodig dan een handdoek en je snorkelset. Uolefa is precies wat je je voorstelt bij een bounty eiland.
Gelukkig konden we na onze dagen op Uolefa even terug naar de westerse wereld. We kregen toevallig een ritje aangeboden van een Duitse palangi, die toevallig het sjiekste resort van Tonga runt. Hij bood ons een belachelijk lage vriendenprijs om daar te vertoeven. We konden er geen nee tegen zeggen. Wow… een goed matras, een schoon toilet, en een hete douche, dat alles zonder ratten!!
We hebben ons Tonga avontuur afgesloten met een diepe duik in de Tongaanse cultuur, toen wij plots achterop een truck zaten, op weg naar een kava sessie. Kava is een niet al te lekker, modderachtig en verdovend drankje, gemaakt van de wortel van een soort peperplant, en heeft in de Pacific een belangrijke plaats in het sociale verkeer. Ooit vooral een drank gebruikt bij plechtigheden, nu zijn er overal ‘kava clubs’, waar mannen soms dagelijks tot diep in de nacht kava drinken, om nieuwe vrienden te maken, of simpelweg de tijd door te brengen. De volgende dag zijn deze mannen geen stuiver waard, ze moeten dan hun roes uitslapen (en dat kunnen de Tonganen overal, vooral tijdens het werk moeten vaak even een dutje doen).
We werden naar een buurthuis gebracht waar zo’n 30 kerels en 1 (altijd vrijgezelle) vrouw op matjes op de grond zaten. Vrouwen zorgen telkens, nadat alle mannen een liedje hebben gezongen begeleid door gitaren, voor de distributie van de kava in kokosdoppen, maar mogen zelf niet meedrinken. Gelukkig maakten de mannen voor Charlotte een uitzondering, dat was heerlijk smullen! ‘Sai pe, palangi?’ ’t Is wat lastig drinken als alle ogen op je gericht zijn en je niet weet hoe je precies moet zitten…toen onze tongen ongevoelig werden, en we langzamer begonnen te praten, hebben we er maar een eind aangebreid. Daarna zijn we lekker naar Fiji gevlogen, BULA!
P.s. 't was even bizar om dit in Tonga in onze eigen taal te lezen...
